Op de website van het Vakblad voor de Bloemisterij lees ik over Zeeuwse glasgroentetelers die CO2 gaan benutten, vrijkomend uit houtstook. Ze laten een installatie bouwen die versnipperde boomstammen, takken, bladeren en onbewerkt afvalhout verstookt. En dan komt het: deze materialen worden zo veel mogelijk regionaal ingekocht. Dat is natuurlijk geen probleem in Zeeland. De uitgestrekte wouden op Schouwen-Duiveland, wie kent ze niet?

Het lijkt een contra dictio in terminis. Stoken van hout is goed voor het milieu. Gek hè? Je zou toch zeggen dat hout verbranden ten koste gaat van onze atmosfeer. Maar niets blijkt minder waar. En het geheim zit hem in die geheimzinnige term CO2-neutraal. Bomen leggen CO2 vast en dat komt hoe dan ook een keer vrij. Want hout verrot, een enkele schutting die geïmpregneerd is met creosoot daargelaten. Dus als je hout verbrandt versnel je slechts het proces van vrijkomen. Slim toch?

Zaak is echter wel dat je voor een houtstookinstallatie de brandstof niet uit te verre oorden haalt. Dan moet er weer diesel voor worden verstookt in scheepsmotoren en trucks. En dat laat de belasting voor het milieu weer stijgen. Nee, als het even kan blijf je binnen een straal van 100 kilometer rondom je installatie. Dat lijkt me nog best een uitdaging.

Hier in Bleiswijk maken we al meer dan 20 jaar gebruik van een warmtenet. Veel tuinders zijn aangesloten op een energiecentrale in Rotterdam-Alexanderpolder. Heet water vindt zijn weg over de Rotte naar warmteminnende planten in het Oostland. Dat water wordt nu opgewarmd in een gasgestookte centrale. Maar we moeten van het gas af, dus worden er ook in ons gebied houtstookinstallaties gebouwd. Die nemen straks het stokje over.

Ik heb bewonderend naar zo’n installatie staan kijken. Het ís ook indrukwekkend. En als je dan hoort hoeveel trucks met geshredderd hout wekelijks die gulzige branders moeten voeden… Waar halen ze het vandaan! Geen probleem, werd ons verteld. Ik moet het nog zien. Beter groeit dat Bentwoud een beetje door.