‘Een karretje voor maandag? Ja, die heb ik wel. Voor 22 cent. Wat? Een centje eraf? Hè, kom op, dat zei je de vorige keer ook al. Je moet niet elke keer over een cent gaan lopen zeuren hoor. Het is 22 cent en anders koop je ze maar op de klok. Okè, ik zorg dat ze bij je in de box staan maandag.’

Het is nog steeds geen groot aandeel, directe verkoop, maar toch merken we wel dat het groeit. En als we de berichten mogen geloven dan neemt dat alleen maar toe de komende jaren. We worden ook van verschillende kanten al gewaarschuwd. ‘Als je gaat uitbreiden dan zul je ook wel meer rechtstreeks moeten verkopen!’ Of mensen ook bezorgd om ons zijn.

Voor kopers, (sorry hoor, aan ‘klanten’ kan ik maar moeilijk wennen) is dat natuurlijk een goudmijn. Wat is er nu mooier dan een kweker die naar jou toekomt met zijn handel? Dat is beter te managen dan die vermaledijde klok. Zit er net weer zo’n collega twee karren in een keer te drukken waardoor jij met lege handen staat! En dan maar hopen dat ze in Aalsmeer nog niet geveild zijn. Nee, kwekers die graag van hun bloemen af willen, dat moet je hebben. Over die prijs word je het wel eens.

Mijn koper leert snel. Het is me nu al een paar keer gebeurd dat hij op donderdag belde met hetzelfde verzoek. ‘Heb je nog een karretje voor me maandag?’ En dan in een adem door: ‘Voor 21 cent.’ De eerste keer schoot ik in de lach. Want als ik nu zou zeggen dat ik een cent meer wilde hebben, dan zou hij natuurlijk reageren met: ‘Ga je nou over een cent zitten zeuren?’ Nee, dit was toch wel heel slim van hem.

En zo blijft het een spel. Alsof je weer terug bent op die ouderwetse paardenmarkt. Handjeklap. Of de groothandelsmarkt in Rotterdam. Geen klok maar net zolang onderhandelen tot je overeenstemming had bereikt. Zijn daar misschien cursussen voor? Geen gek idee toch met die toenemende directe verkopen in de sierteelt?

Telefoon. ‘Een karretje? Ja hoor, voor 23 cent zijn ze van jou.’ Geen gepruttel, geen gezeur, hij is akkoord. In een keer. We leren het wel.