Man, wat was ik trots. Marco van Basten had een gebreide, rood-witte trui aan in een damesblad en dat patroon gebruikte ze om ook zo’n trui voor mij te maken. Het was jaren voordat hij die weergaloze goal in de EK-finale maakte.

Want breien kon ze hoor, mijn moeder. Ik kan me nog diverse schoolfoto’s herinneren waar ik zo’n zelffabricaat aan had. Op Schoolbank.nl mag ik graag nog weleens terugkijken naar toen. Ze waren niet altijd even flatteus, maar alles moet je zien in z’n tijd zeg ik maar. Die overdwarse strepen maakten een puber in ieder geval een stuk breder.

Maar wie breit er nog? Ja, zo af en toe ontstaat er weer een hype. Worden er lantaarnpalen in een gebreid jasje gestoken. Of dan komen er twee Noorse mannen in het nieuws omdat ze een boek met breipatronen hebben uitgebracht. En natuurlijk hadden wij Mart Smeets, de levende reclame voor ijstruien. Maar of hij ze zelf breide?
Het was ook geen pretje, zeg zelf. Ze konden soms zo lelijk steken, die truien. Mag je nog blij zijn dat je de tijd van de gebreide onderbroeken niet hebt meegemaakt. Niet te doen toch? Of gebreide wollen sokken waar de rek uit ging. Uiteindelijk zaten ze voor in je schoenen.

Hoe ik hier zo ineens bij kom? Ik las over een fabrikant die schermdoeken gaat breien. Breien! Ik kreeg meteen visioenen van grote bollen wol en breinaalden. Een grijze oma die in een schommelstoel al neuriënd een schermdoekje aan het opzetten was. Eén rechts, één averechts, minderen, meerderen, overhalen, noem maar op! En geen steekje laten vallen hè. Ik voorzag al grote orders voor verzorgingshuizen waar de activiteitenbegeleiding de handen vol had om aan al die aanvragen van tuinders te voldoen. ‘Schaduwdoek? Goed hoor, dan breien we er om de centimeter een kabel in!’ En een geroezemoes! Want dat kunnen vrouwen, praten en breien.

Mis. Die fabrikant heeft gewoon computergestuurde breimachines staan. Moet het meer licht doorlaten? Even wat instellingen veranderen en klaar. Maar wedden dat ze geen trui kunnen breien?