We hadden gewonnen. Bij ons achter op het plein. Op zo’n zwoele zomeravond even een potje drie tegen drie. Kleine doeltjes. En zweten dat we deden! En een dorst dat we hadden! Minutenlang hing ik aan de kraan thuis. Heerlijk helder water!

Er is veel om te doen. Om water bedoel ik. Pas liep er nog iemand bij ons binnen met een stukje pvc-pijp in zijn hand. Begon zomaar uit het niets een heel verhaal over het beluchten van gietwater om het zuurstofpeil te verhogen. Want dat is goed voor de wortels. Het enige wat ik op dat moment kon doen was hem waterig aankijken, want ik wist helemaal niet dat we een probleem hadden met zuurstof. Ik had hem ook niet uitgenodigd. En omdat je mij van alles wijs kan maken leek het me beter om te zeggen dat ik niet geïnteresseerd was. Stel dat ik gekke dingen ga doen.

Een paar weken later bleek mij dat meer collega’s zulke problemen hebben. Bij een presentatie van Jim van Ruijven van de WUR ging het namelijk over het belang van zuurstof in het water. Dat dit wel degelijk een rol speelt voor het wortelklimaat. Maar, vertelde hij, vooral in substraatteelten. En hij zei ook dat het toevoegen van zuurstofbelletjes door bijvoorbeeld watervalletjes in een bassin maar heel weinig effect heeft. Oké.

Vervolgens werd door een teeltadviseur in de chrysanten de vraag gesteld hoe dat dan zit? Want hij kreeg ook regelmatig de vraag van tuinders of zo’n waterval zin heeft. Het antwoord was kort en goed: Dat is nooit aangetoond. Bovendien, als je gebruik maakt van een regenleiding, zoals vaak het geval is bij vollegrondsteelten, dan bindt zuurstof zich aan het vallende waterdruppeltje en is er geen probleem met zuurstofarm water. Weer wat geleerd.

Maar goed, stel dat je tuinder bent en je gelooft toch heel sterk in het effect van die waterval in je bassin. Je hebt er netjes het juiste aantal trapjes in gemaakt. Je ziet de nanobubbeltjes. Wat zeg ik, het ruikt zelfs naar een bergbeekje! Gewoon blijven gebruiken. Baat het niet, dan schaadt het niet!

Gekkie…