Telefoon. Zoon aan de lijn: ‘Waar zijn m’n tangen gebleven?’ Tangen, tangen… O wacht, ja, natuurlijk! ‘Op de oogstband, hadden we vandaag even nodig omdat er in de binder iets gerepareerd moest worden!’ Het is even stil. ‘Wel lekker dat jullie ze ook weer teruggelegd hebben.’ Ai…

Hij gaat nog even door. ‘Pas ook al, kwam ik in de schuur, staat er een neef van ons de krenken van z’n fiets te vervangen of te stellen. Kijk, dat iemand mijn spullen gebruikt vind ik helemaal niet erg hoor, maar vráág het dan gewoon even!’ Helemaal gelijk natuurlijk. ‘Dat is niet netjes nee, en ik had die tangen gewoon terug moeten leggen. Niet meer aan gedacht. Sorry, stom.’ Ik krijg absolutie, gelukkig.

Ik ben zelf helemaal niet zo’n sleutelaar, dat mag bekend zijn. Maar een elastiekbinder af en toe even toespreken lukt dan nog wel. Veertjes vervangen, knoperbek schoonmaken, dat soort dingen. En het grove werk ligt me ook nog wel. Kruisschoren uit de kas halen bijvoorbeeld. Ik hoor u denken: ‘Kruisschoren uit de kas halen? Zijn de prijzen zó slecht door dat coronavirus dat je de kas maar gaat slopen?’ Nee, dat is het niet.

Elk jaar stomen wij de kasgrond. Nog wel tenminste. Zolang er niks beters is. En vóór dat stomen laten we de grond spitten. En dat doen we dan niet in de lengterichting van de kas, zoals we wel frezen, maar overdwars. Op die manier haal je de vastzittende grond tussen de kaspoten namelijk ook een keertje los. Mocht zich daar een wortelduizendpoot verschuilen dan pak je die ook meteen mee. Maar om van vak naar vak te kunnen rijden moet je dus wel die kruizen weghalen. En bij ons op de tuin ben ik hoofd kruizen weghalen.

Dat leverde vorig jaar nog een amusant momentje op. Van onze verzekeraar kwam er iemand langs die vertelde dat de kruizen niet goed bevestigd zaten op de dwarsbalk. ‘Die stang moet tussen die twee lippen, niet aan de buitenkant!’ Ik vertelde hem dat die lippen dan niet goed strak komen te zitten. ‘Nee,’ zei hij, ‘maar dat komt waarschijnlijk doordat die lippen niet stevig genoeg meer zijn.’ Dat beaamde ik: ‘Mag het, na 32 jaar? En daarom maak ik die stangen aan de buitenkant vast, want dan zit-ie wél stevig!’ Kom op hé, mij even vertellen hoe ik het moet doen.

En dus lig ik dagelijks een kwartiertje op m’n knieën met sleutels 13 en 17 onder handbereik. Uithalen en na het stomen weer inzetten. Ik zou natuurlijk de accutol van m’n zoon kunnen pakken, dat gaat sneller. Maar iets in mij zegt me dat ik dat beter niet kan doen. Bovendien, we hebben tijd zat, toch?