Ze zitten met een groepje gezellig aan het bier. Jongelui van rond de twintig in een studentenhuis. ’15!’ roept er een. Luid lachend kletsen ze zich op de dijen. Als het tumult wat bedaard zegt een ander: ’12!’ Ze rollen over de grond van het lachen.

Ik woon in de Nederlandse taal. Die heeft uiteraard nog best geheimen voor me, maar ik kan me er aardig mee redden. Opvallend hoeveel uitdrukkingen en gezegdes een Bijbelse oorsprong hebben. Iets aan de wilgen hangen als je ergens mee stopt bijvoorbeeld. Psalm 137. Oude wijn in nieuwe zakken. Een Judas zijn. Of gezegden uit de scheepvaart. Iemand kielhalen. Het over een andere boeg gooien. Door de achtergrond te kennen gaan zulke gezegdes voor je leven. Ik houd van geschiedenis.

Daarom heb ik ook Het grote gevecht van Jeroen Smit gelezen. Dat gaat over het bedrijf Unilever en dan vooral over de periode dat Paul Polman aan het roer(!) stond. Het was een heel gevecht om er doorheen te komen, maar nu snap ik ook wat meer van de discussie rond de dividendbelasting van ruim een jaar geleden. Zie ik scherper hoe een bedrijf zich erop voor laat staan duurzaam te zijn maar tegelijk een van de grootste veroorzakers van de plastic soep is.

Achtergronden kennen doet begrijpen. Want neem nu de in elkaar stortende olieprijs van pas geleden. Als je niet weet hoe die handel in elkaar zit kun je zomaar denken dat je straks geld toe krijgt bij het tanken. En dat doordraai van bloemen er is om de markt te beschermen moet ook uitgelegd worden. Dat spreekt niet voor zich.

Je moet natuurlijk niet doorslaan. Je moet geen complotdenker worden die overal iets achter zoekt. Dan worden 5G-masten virusverspreiders. Dan is het RIVM de baas in Nederland en Mark Rutte nog slechts een stropop. Dan denk je dat veilingbestuurders de klok weg willen hebben en deze coronaperiode daarvoor gebruiken.

Of neem die studenten. Die hadden alle moppen genummerd en in een boek gezet. Hoefde je alleen het getal nog maar te noemen… Ja, je kan het ook overdrijven.