Ze kijken elkaar aan. Twee neven. Wat is dat nu weer voor een appje? ‘Mijn voorstel is om alle kopers voorlopig naar de klok te verwijzen. Daar kunnen ze er zat kopen en dan knokken ze er tenminste weer om.’ Ze denken allebei hetzelfde. Dat lijkt … wel.

Ik kan er soms ineens helemaal klaar mee zijn. Zoals een week of zeven geleden. Het was het moment dat de hele boel in elkaar stortte. Mega-veel doordraai op de veilingen. De toekomst zeer ongewis. En dan gebeld worden door een kwaliteitsmedewerker van een exporteur die eigenlijk nooit wat van ons koopt. ‘We hebben bij een steekproef middelen gevonden die op onze zwarte lijst staan. Is dat altijd zo, of is dit incidenteel? Kun je aangeven of jullie hieraan kunnen voldoen? Tot die tijd mogen wij dit niet meer inkopen!!!’

Krijg nou wat. Jij spartelt om je hoofd boven water te houden, komt er een voorbijganger langs die zegt dat je de verkeerde kleur zwembroek aan hebt. Let wel: het waren in Nederland toegestane middelen. Ik heb koeltjes voor de eer bedankt. Maar ik was witheet.

Of neem het continue getob met de weggroei van de matricariaplantjes. Steeds weer pythium na een week of twee. ‘Het is zuurstofgebrek. Of een tekort aan monoammoniumfosfaat. Misschien moet je ze meteen na het planten spuiten met spore-elementen. Jammer dat je gaat stomen, misschien zou je een groenbemester kunnen inzaaien.’ Het is goed. Gaan we nóg een keer een teeltronde tegen berg en dal aankijken? Niks ervan. Dan maar pythium bestrijden met Ranman. Het is niet anders. Nu even geen risico’s.

Of zat het toch in de plantjes zelf? Want die stonden op een externe locatie van de plantenkweker en dat heeft ook z’n nadelen, merkten we. Slecht gekiemd. Trays met grote en trays met kleine planten. Ik merk het aan m’n broer ook. Hetzelfde bloed. ‘Is het nou eens klaar met dat gesodemieter?’ Ja, je herkent er onze opa in. Stemverheffing. Vuur uit de ogen. Nu moet het maar eens afgelopen zijn!

Onderhandelende kopers over prijzen voor de directe verkoop, je hebt me er zo mee op de kast. ‘Dan kopen ze de bloemen toch lekker op de klok?’ Radio-dj's die oeverloos met elkaar zitten te wauwelen. Die waardeloze duopresentatie... Zelfs op Radio 2. Draai muziek! Niet? Oké joh, dan ga ik wel naar een andere zender!

Ja joh, ik kan zo bedachtzaam lijken. Het is slechts een dun laagje chroom. Gaat het niet naar de zin, dan barst het open. Net als bij … (vul zelf maar een naam in)