‘Zet die herrie uit!’ Slaapdronken open ik mijn ene oog. Huh? Wat? Mijn wekker? Ik tast naar het snooze-knopje. ‘Nee, het is je telefoon!’ Telefoon? Wie dan? Ik swipe het groene hoorntje weg. ‘Tuut-tuut-tuut-Pompenalarm!’ Krijg nou wat. Alarm op de tuin.

Als ik mijn benen buitenboord zwaai zie ik dat het kwart voor vijf is. En wat voor dag? Even denken… Ja, het is zaterdag. Ik mag uitslapen. Nou, dat is goed gelukt dan. Zuchtend trek ik mijn broek aan. Ik zie mijn wederhelft zich op de andere kant draaien. Zij wel ja. Vroeger, toen de kinderen klein waren, was dat anders. Ik grimlach.

Pompenalarm. Het zat er een keer aan te komen. Ik weet wat me te doen staat. De ketel staat op stoom, dus automatisch bijvullen gaat niet. Ik zal een slang aan het verdeelstuk moeten hangen. Twee worden het, want eentje is net te kort. Pomp aan. Kraan open. Huh? Het drukvat blaast af. Nu al genoeg gevuld? Dat kan toch niet?

Als ik op het display van het drukvat kijk word ik gek. Voor 90% vol? Hoe dan!? Het was dus geen alarm voor een te lage waterdruk, maar een te hoge! Dat is vreemd… Als ik het ketelhuis weer uitloop om na te denken krijg ik bijna een hartverzakking. ‘Hallo! Er loopt hier een schaap op de weg! Ik zou niet graag willen dat iemand hem dood rijdt!’ Het is de krantenbezorgster… Ik beloof haar dat ik er straks naar zal kijken ‘maar ik moet nu eerst even een storing oplossen!’

Ik besluit om dan maar water te lozen. Het spuit er uit. Druk voldoende. Maar waar komt het vandaan? Die vraag stel ik me later op de dag nogmaals als ik meer dan duizend liter heb geloosd uit het drukvat. Hebben we ergens in de kas een bron zitten misschien? Hoe kan dit?

Dan gaat me een licht op. Er zijn woensdag nieuwe warmtewisselaarsplaten gemonteerd. Zou daar wellicht een lek zitten zodat de RoCa met 8 bar ons verwarmingssysteem van 1 bar onder druk zet? Ik bel het storingsnummer. Hem lijkt het sterk. ‘Maar stuur toch maar een monteur,’ houd ik vol.

Geen bron in de kas. Jammer. Maar wel een goede diagnose.