‘Hebben jullie de #Strelitziaplanten al ergens ontdekt in deze clip?’ Het was een vraag van een strelitzia telende collega op Twitter, met een link naar een video van Bloemenbureau Holland. Het was zaterdagochtend, dus ik had de tijd. Op 1:06 zag ik ze voorbij komen. ‘Scherp!’

Ik had het filmpje nog niet eerder bekeken, maar het werd al in 2018 gelanceerd op mooiwatplantendoen.nl. Het is onderdeel van een campagne die mensen ervan bewust wil maken hoeveel invloed planten hebben op ons welzijn. Wij kwekers weten dat natuurlijk allang. Nergens zoveel relaxte mensen als in een bloemen- of plantenkas. Waar is de lucht schoner, de stress minder, en het vakantiegevoel groter dan op onze sierteeltbedrijven? Ik bedoel maar.

Ik weet dat zelf al van jongs af aan. Mijn moeder heeft, nog steeds, een groot plantenhart. Figuurlijk dan hè. Ik weet niet anders dan dat cyclamen op een schoteltje een voetbadje kregen. Vrouwentongen vulden vroeger de vensterbank. Varens krulden hun bladeren uit. Hertshoorns waren voor mij niet dierlijk maar plantaardig. En in de winter stonden er zelfs bloemen op de ramen. De liefde voor groen zit in ons DNA.

Toch ging zij anders om met planten dan ik in de video tegenkwam. ‘Ze zorgen al voor ons sinds het begin der tijd. Voor de zuurstof die ik adem, dank je plant. Voor je koelte in de zomer, dank je plant. Dat je niks zegt als ik ’s nachts op jacht ben naar een snack. Dat je van mijn huis een thuis maakt, dank je plant. Dat je me vergaf toen ik binnenviel met die gast van Sales. Na die borrel, weet je nog? Kortom, dat je meer bent dan een plant, dank je plant.’

Ik kan er wel om lachen. Wie herkent er niet bepaalde dingen in? Planten, bloemen, muziek, kunst, het kan je ontroeren, bemoedigen, door een moeilijke periode heen helpen. ‘Music was my first love and it will be my last.’ Dat kan muziek van John Miles zijn, of van J.S. Bach.

Toch ga ik liever opzoek naar Wie er achter al die cadeautjes en gaven zit. Dat leerde mijn moeder me al jong. Bedankt ma.