‘Bij de volgende rotonde rechtsaf.’ ‘De vrouwenstem klinkt onverbiddelijk. ‘Over 100 meter de rechterbaan kiezen en rechts blijven rijden.’ Ik zet alvast mijn knipperlicht aan. ‘Nú rechtsaf slaan.’ Jaja, rustaaaggghhh!

Lang is erover gesteggeld. Er moest een corona-routekaart komen. Kijk naar Ierland! Daar werd heel duidelijk stap voor stap aangegeven wat voor maatregelen er in werking worden gezet als het aantal besmettingen stijgt. Dat missen we in Nederland! Helderheid moet er komen!

Duidelijkheid werkt vaak toch het beste ja. Dat je aangeeft wat je van iemand verlangt. In huwelijken zie je dat ook. Als jij je man of je vrouw er maar naar laat raden wat er in je leeft, dan zul je vaak teleurgesteld worden. Een ander voelt nu eenmaal niet precies hetzelfde als jij. Praat er dus over. Dan weet je wat je aan elkaar hebt. De teleurstelling kan er nog wel zijn daarna, bijvoorbeeld omdat die ander niet kan voldoen aan jouw wensen, maar dan weet je van elkaar wel hoe het zit.

In de opvoeding hetzelfde verhaal. Wij waren toen onze kinderen klein waren niet van die ouders die alles maar op hun beloop lieten. Wij hielden ervan om duidelijk te zeggen wat we wel en wat we niet goed vonden. ‘Schreeuwend op de grond gaan liggen in de supermarkt? Blijf lekker liggen, ik ga naar huis!’ Naarmate ze ouder worden laat je dat los. Gaan ze hun eigen keuzes maken. Ben je misschien niet altijd blij mee, maar het is hún leven.

Als veiling moet je ook duidelijk zijn. Heb je op de Floriday-routekaart al heel lang staan dat 1 januari 2021 alle handel digitaal dient te gaan, dan moet je dat ook doorzetten. Iedereen heeft lang genoeg de tijd gekregen om te oefenen en aan te passen. Een deadline is een deadline. Het kost even moeite, maar alles went.

Kijk naar Nederland nu. Dringende adviezen werken niet meer. Het beroep op de eigen verantwoordelijkheid loopt dood op onwil. Dan maar de wet voorschrijven aan die 17 miljoen mensen.

Misschien moet er een corona-TomTom komen. Met een heel strenge stem.