Hoera! Hoera! Hoera! U zult het niet geloven, wij geloven het ook bijna nog niet...... Maar Lotje is weer thuis gekomen! Vanmorgen om kwart voor zes stond hij te miauwen voor het slaapkamerraam. Het klonk als muziek in mama's oren. Ze sprong uit bed en papa zei niet anders dan: ''t zal toch niet waar zijn...' Het raam ging open en Lot sprong weer in ons leven! Mama riep ons allemaal uit bed. We hebben even in onze pyama een vreugdedansje gemaakt.
Lot ging eten of z'n leven ervan af hing. We hebben de vlag uitgehangen en vanavond eten we taart en Lot krijgt natuurlijk het grootste stuk! Tja, en nu rest ons nog de vraag: Waar ben je geweest Lot? Toch met de kat van ome Willem naar Parijs? We zullen het nooit te weten komen.... Maar de verloren zoon is in elk geval weer thuis! Dus wij vieren feest!