Of ik even in de kas wil komen kijken. Het lekt en het lijkt alsof er een ruit kapot is. O nee… Er ligt inderdaad een stuk glas in het scherm. Er hangt nog een punt aan een roede. Daar boven één plaat ijs. Ik maak een foto en zet hem in de tuinapp met de vraag: ‘Wat is wijsheid?’

In Nederland zijn we vrij snel in paniek. Als er iets gebeurt wat buiten onze gebruikelijke werkelijkheid valt dan raken we uit de melk. Het lijkt ook wel alsof dat veel eerder is dan vroeger. Of dat klopt, weet ik niet zeker, maar door de sociale media is het in ieder geval veel zichtbaarder. Doordat we continu met elkaar in verbinding staan maken we elkaar gek. ‘Kijk dit filmpje eens!’ En zo zwepen we elkaar op met hypes.

Overigens, ik zal weermannen en -vrouwen daar niet de schuld van geven. Zij doen hun werk en ik heb bewondering voor de kunde waarmee ze de koudeperiode voorzagen. We mopperen weleens dat ze het mis hebben, maar daar was nu geen sprake van. Sneeuwduinen, schaatsijs, alles was er. Chapeau! De almaar aangroeiende berg big data waarop weermodellen worden gebaseerd heeft zijn nut bewezen.

Het zal ervoor zorgen dat ik in de toekomst nóg sneller buikpijn krijg als er sneeuw wordt voorspeld. Thuis kijken ze me dan medelijdend aan. Waar maakt die man zich druk over? Maar zo werkt het echt bij mij. Vroeger, toen ik nog op school zat, vond ik het fantastisch. Sneeuw was iets om van te genieten. Wij gingen dan ’s avonds in het donker bij ons in de straat achter auto’s hangen en lieten ons meeslepen. Geweldig!

Maar die tijd is voorbij. Nu kijk ik naar de kas. Blijft het liggen? En als we het scherm op een kier zetten? Smelt het al? Via Whatsapp komen foto’s en filmpjes binnen van bezweken kasconstructies. O, jongens, wat een ellende. En ik kan het niet laten om dan in onze gezinsapp te schrijven: ‘Snappen jullie me nu een beetje?’ Dat doen ze.

Een bevroren Rotte, ik geniet ervan. Sneeuw? Prachtig, maar liefst in Oostenrijk. Hoe verder weg, hoe liever. Sterkte, getroffen collega’s!