Het is zondagochtend negen uur en we zitten met z’n zessen aan de ontbijttafel. De afbakbroodjes en zachtgekookte eitjes smaken goed. Plotseling stopt er voor het huis een auto. Een politieagent stapt uit. Wat krijgen we nou?

Meteen schieten er allerlei gedachten door mijn hoofd. De beide vriendinnen van twee zoons zijn bij ons dit weekend. Hij zal toch niet checken of we één gezin vormen? Nee joh, gekkie. Ze controleren niet achter de voordeur. Of zou het te maken hebben met die berichten over criminaliteit in de sierteeltsector? Bloemen die worden gebruikt voor het stiekeme vervoer van drugs? Zou hij een tip hebben gekregen dat er om kamille een verdacht luchtje hangt?

Nu kan ik me er iets bij voorstellen dat je cocaïne liever de grens over smokkelt in een doos met geurige bloemen dan in de endeldarm van een willekeurige passagier ja. Ik bedoel, het is toch een wat smakelijker idee als je het poeder in een lijntje voor je neerlegt. Het gaat tenslotte ook nog je neus in. Of is je reukvermogen al zo aangetast dat je het verschil niet merkt?

Aan de andere kant snap ik die drugssmokkelaars ook weer niet helemaal. Want sierteeltproducten gebruiken om je drugs te vervoeren, dat is best apart. Weet je hoe duur bloemen tegenwoordig zijn? Het zal mij niet verbazen als de verpakking inmiddels de kosten van de inhoud overstijgt. Man, weet je wat je betaalt voor een geprecoolde doos met lisianthus? Daar loop je op leeg, zelfs als drugsbaron. Rare jongens, die smokkelaars. Zijn ook geen hoogvliegers.

De politieagent intussen blijkt op zoek naar sporen van een motorrijder die hen ontsnapte tijdens een achtervolging de vorige dag. Hij was een doodlopende weg ingereden, maar de slimmerd was langs een slootje achter onze tuin ontkomen. Of wij iets hadden gemerkt? Ja, sirenes gehoord. Of we geen schade hadden? Nee, tenminste, nog niet gezien. De snoodaard was een stuk verderop bij een kruispunt alsnog opgepakt. Hij had nogal uitbundig gezwaaid naar collega’s die daar stonden. Haha!