De kogel was door de kerk, we zouden een nieuwe gaan bouwen. De hele goegemeente werd enthousiast toen de architect met het ontwerp kwam. Een ronde kerk moest het worden. Eén man, in het dagelijks leven projectleider bij een bouwonderneming, had een puntje van kritiek: ‘Wij zeggen altijd ‘rondbouw is strontbouw’ omdat rond bouwen flink lastig kan zijn.’ De reactie van de architect was veelzeggend: ‘Aannemerspraat.’

Het is goed gekomen met de kerk. De kritische projectleider zat in de bouwcommissie en kon een oogje in het zeil houden. De aannemer die de bouw op zich nam had ervaring met een rond kerkgebouw, dit was z’n tweede, dus de mallen die de eerste keer waren gefabriceerd konden zo weer dienst doen. Er werd netjes binnen de begroting opgeleverd.

Ik moest eraan denken toen ik mijn vorige column schreef, over de noodrem. Misschien leek het alsof ik het alleen maar oneens was met de indieners. Dat is niet zo. Ze hebben zeker een punt. Soms zijn er in het spel van macht en tegenmacht harde standpunten nodig. De discussie in Den Haag over de toeslagenaffaire heeft dat wel bewezen. Ook bij FloraHolland ging er pas iets veranderen nadat er aan de boom werd geschud.

Neem nu het EAB-verhaal in Floriday. Ik blijf het een groot nadeel vinden dat je dat als kweker straks niet meer zou mogen. Er belt ’s morgens vaak genoeg een koper die nog een nabestelling heeft. Dan moet jij eerst een inkooptip maken die hij weer moet accorderen. Dat werkt niet! Veel te omslachtig! Zeker als je allebei tot over je oren in de bloemen zit. Oftewel, de coulance die er nu nog is moet blijven. Voor altijd. Verzin er maar iets op.

Ik heb ook begrip voor collega’s die duizenden euro’s moeten uitgeven omdat hun software steeds weer moet worden aangepast op wat in Floriday verandert. Goed voorstelbaar dat je daar chagrijnig van wordt. Zeker als je daarvóór een goed werkend systeem had. Wie zal dat betalen?

En roep als FloraHolland nu niet te snel: ‘Kwekerspraat’. Een goeie mal, daar hebben we veel meer aan.