Ik lig al een uur te woelen. Hoe laat zou het zijn? Sinds ik mijn radiowekker heb opgeruimd moet ik meer moeite doen om daar achter te komen. Het wordt al een beetje licht. Toch maar even op mijn mobiel kijken. Bijna zeven uur. Nog vroeg zat voor de zaterdagmorgen.

‘Ik ga er uit hoor,’ fluister ik een paar minuten later tegen mijn echtgenote. ‘Ik ga eens even kijken of het nu wél lukt.’ Ik hoor iets onverstaanbaars terug als ze zich op haar andere zij draait. Ze is allang blij dat ze nog een uurtje ongestoord kan slapen. Met z’n nieuwe ideeën…

Ik had het licht gezien. Al een hele tijd geleden, maar nu was het er dan eindelijk van gekomen. Het ging om de kasgevel naast een tweetal silo’s. Door schaduwwerking valt de kwaliteit van de bloemen daar altijd tegen. Maar om er nu assimilatielampen op te hangen, net als naast de bedrijfsruimte, dat ging me te ver. Zou er geen andere oplossing zijn?

Misschien iets met folie? Daar heb je toch ook diffuse varianten in? En zo kom ik op een website waar ze dat verkopen. Op maat gesneden, ideaal! Niet meteen voor de hele gevel, eerst maar eens een stukje proberen of het wat is. Of het effect heeft.

En zo sta ik op een zonnige maar winderige middag met een vel in mijn handen. Tobben om een hoekje los te maken. Nagels, nooit mijn sterkste kant geweest. Maar het lukt. Voorzichtig plak ik het begin vast en trek de achterkant van het folie naar beneden. De wind blaast echter het folie meteen scheef tegen het raam. Muurvast. Dat valt nog niet mee. Als ik het resultaat bekijk zie ik een en al bobbel. Behangen is makkelijker.

Youtube! Daar zullen toch wel tutorials op staan? En ja hoor: Maak het raam nat met een plantenspuit, dan kun je het folie gemakkelijk verplaatsen. O, waarom denk ik daar dan ook niet eerder aan? En zo ga ik op zaterdagmorgen in de herkansing. Dat werkt inderdaad een stuk beter. Als ik het tweede pak folie openmaak valt er een beschrijving uit. Ik zie een pictogram met een plantenspuit.

‘Mannen…’ hoor ik mijn vrouw denken.