‘Als je als veilinglid meer betrokken raakt bij het maken en uitvoeren van beleid, dan kom je er vanzelf achter dat het allemaal zo simpel niet is als je eerst dacht. Het afwegen van belangen, het kijken naar wat klanten wensen en het doorhakken van gordiaanse knopen gaat op een ALV heel gemakkelijk als je achter de interruptiemicrofoon staat. Maar als je er met een groep mensen samen uit moet komen is het heel andere koek. Dan volstaat ‘ik ben teugen omdat ik teugen ben’ niet meer. Dan gaat het om daadkracht in combinatie met fijngevoeligheid.’

Bovenstaande schreef ik in een column drie jaar geleden nadat er op de ALV was besloten om een ledenraad in te stellen. Ook voor mij was het toen de vraag of het wel verstandig was om de invloed die je hebt op te geven voor zoiets als een ledenraad. Doorslaggevend was voor mij: Meer betrokkenheid van een groep kwekers bij het beleid en beter inzicht in te nemen beslissingen. Ik noemde toen ook de voorwaarde voor goed functioneren: voeling houden met je achterban.

Bij de ledenraadsvergadering van 20 mei j.l. ben ik me echter rot geschrokken. Vooral van de toon die sommigen menen te moeten aanslaan. De ledenraad is niet mans genoeg, Steven van Schilfgaarde is incapabel, de RvC doet z’n werk niet. Onzinverhalen over de kosten van de Floridayimplementatie die wel 200 miljoen zouden bedragen.  Ik zat me plaatsvervangend te schamen. Vooral ook omdat het overwegend oudere leden waren die keer op keer hun handje opstaken om kritiek te leveren. De muteknop niet kunnen vinden, maar wel alles weten over de digitale koers van de veiling. Stel je toch eens wat bescheidener op!

Zou de ledenraad de voeling kwijt zijn met de achterban? Te weinig druk op de directie uitoefenen? Ik denk dat het anders is. De ledenraad heeft, net als het grootste deel van de leden, andere gedachten over de koers dan de nee-roepers. Wees blij met een veiling die jouw dagelijkse handel wereldwijd beschikbaar maakt! En heb eens wat meer vertrouwen in je collega’s!