Zaterdag 24 februari 2007

'We gaan Naar Boven', zo zei Ineke me gisteravond. Naar Boven? Bij ons in huis is dat de plaats van de slaapkamers en de douche van de kinderen. Moesten we daar misschien de bedden op gaan maken? Kreeg ik wellicht een snelcursus doucheschoonmaken voor het geval dat? Of lagen er weer klusjes op me te wachten als het sauzen van muren, het verven van deuren of het boren van gaten voor op te hangen kunstwerken? Niets van dit alles. Mijn jas moest ik aantrekken, naar de auto toe en richting Berkel en Rodenrijs rijden. Naar de Stationsweg 2 om precies te zijn. Want daar bevindt zich een eetcafé met de naam Naar Boven...

En zo lieten we de kinderen na een door pizza gedomineerde maaltijd in de steek om met z'n tweetjes te gaan genieten van een heerlijk etentje. Pal naast het station van de Randstadrail staat dus dit restaurantje, een voormalige wachtruimte annex treinkaartverkoophuis. Ineke was er al eerder geweest, toen samen met haar moeder, zussen en schoonzus. Een intieme ruimte, anders gezegd een flinke huiskamer met ruimte voor zo'n dertig gasten aan piepkleine tafeltjes. Eten moest met gesloten mond omdat anders het gevaar bestond dat je buurvrouw op je lip kwam zitten. Maar wel gezellig.

En lekker was het ook. Na het onvermijdelijke mandje stokbrood met kruidenboter hebben we onze smaakpapillen laten verwennen door een overheerlijke carpaccio. Ik overdrijf niet graag, maar dit was de lekkerste carpaccio ooit! Met liefde had ik er graag nog een besteld, maar ja, het hoofdgerecht moest er ook nog in, dus dat heb ik maar gelaten. En dat hoofdgerecht bestond uit een groot bord met gebakken aardappeltjes, worteltjes, bloemkool, witlof en broccoli vergezeld van zalm ingepakt in een witte vissoort, ik denk kabeljauw. Loopt het water al in uw mond?

Intussen waren onze buren toe aan het dessert en toen ik opving dat je dan kon kiezen voor griesmeelpudding met zelfgemaakte aardbeiensaus, gingen mijn ogen al glimmen. Bij de buren niet. Die kregen visioenen van een dik vel op die pudding, de slappelingen! Dus kozen zij maar voor de zekerheid van de sorbet. Verrassend hoor... Ik kan u verzekeren: De griesmeelpudding was fantastisch! En de aardbeiensaus niet minder. Echt een aanrader.

De bediening, dat is nog een verhaal apart. Hier geen jonge fotomodelachtige serveerstertjes, maar gewone rechttoe-rechtaan bediening. Twee dames op leeftijd, gezellig, goedgehumeurd en een ervan, de eigenaresse, laten we zeggen flink aan de maat. Tijdens het bedienen ook nog met de muziek meezingend, al was dat op deze avond niet zo'n groot succes vanwege een hese stem. Maar wat gebeurt er naast ons bij een andere tafel? Daar zaten twee stellen van rond de zestig. Ze waren klaar met eten en wilden graag afrekenen. De eigenaresse kwam vertellen wat de schade was en wat blijkt? Geen geld genoeg... 'Hoe moeten we dat nu oplossen?' vraagt een van de vrouwen. De eigenaresse pakte een stoel, liet haar omvangrijke lichaam er op zakken en zei met een gekke bek: 'Wat dacht u van afwassen?' Ineke en ik schoten haast in de lach. Het kwartet ook, al leek hun lachen meer op dat van Boer Harms. Ze kwamen overeen dat het geld overgemaakt kon worden. Netjes opgelost. Zoals onze gastvrouw zei: 'Je moet de mensen ook nog een beetje vertrouwen gunnen.'

Echt een aanrader dus, dat Naar Boven.