Een appje: ‘Hebben wij al actie ondernomen op dit logo? Dit mag vanaf 2018 al niet meer gevoerd worden.’ Ik bekijk de bijbehorende foto. Het is het MPS-A-vignet dat wij op onze hoezen hebben staan. Ik schrik. ‘Dat wist ik niet…’

Langzamerhand worden we er rijp voor gemaakt. Jarenlang heb ik lopen roepen dat voor ons MPS genoeg rompslomp was. Opschalen naar GAP? Onnodig. Kopers hoorden we er niet over en wij vonden het prima. FloraHolland wilde het wel graag maar ondervond veel weerstand en dus ligt de lat daar ook een stuk lager. Maar toch veranderen de tijden. Want ook exporteurs gaan steeds meer eisen stellen. En zo kregen wij de opmerking van meerdere kopers of wij heel misschien GAP gecertificeerd waren? Ehm, nee.

Ik krijg bij zulke vragen meteen last van kriebels. Want ik heb in het verleden al eens gekeken wat er aan vast zit. Vooral veel papier- en regelwerk. Het lijkt een beetje op een Risico-inventarisatie en Evaluatie. Veel zaken die je moet vastleggen en regelmatig updaten. Dat zijn niet de dingen waar je aan denkt als je bloemenkweker wilt worden. Het levert je vooral extra werk op. En daarom hield ik het ook zover mogelijk van me af.

Gelukkig heeft ieder zijn talent. Dus heeft een van mijn neven de certificatie voor MPS-GAP ter hand genomen. Via een documentje kregen we diverse opdrachten. Over absorptiemateriaal bij de gifkast, over het ijken van weegschalen, een waterplan per locatie, enzovoorts. En dat allemaal om als eerlijke producent van bloemisterijgewassen de keten in te kunnen gaan.

Tijdens de audit die volgt komen er toch wat onregelmatigheden aan het licht. Ook wij zijn niet volmaakt. Om het positief in te steken: er is nog iets te verbeteren. Dat MPS-vignet zit me wel een beetje dwars. We hebben nog voor zeker driekwart jaar hoezen in bestelling staan met het MPS-A-logo. Daar liegen we niks mee, want het klopt, maar het mag niet. En zoals we allemaal de wet dienen te kennen, horen we dit ook te weten. Want het stond in een Nieuwsbrief van MPS. Stom.