Op dinsdagochtend komen ze de kas in. Onze beide kleindochters. Oma-oppasdag. Altijd even kijken hoe opa aan het bloemen snijden is. Of aan het plantjes poten. Soms laat ik ze een bos op de band leggen. ‘Voorzichtig hoor!’ Of ze mogen zelf een paar plantjes in de grond drukken. ‘Zo ja, netjes in het midden.’

Elk jaar buigen we ons over het vakantierooster. De oogstplanning stemmen we af op de zomermaanden. We planten minder in de maanden mei en juni, zodat we in juli en augustus het oogsten op halve kracht kunnen mannen. Dat komt nog uit de tijd dat de zomermaanden qua opbrengst flink achterbleven. De laatste jaren zien we het vrouwen-bloot-handel-doodeffect wat minder sterk, maar desondanks houden we toch maar vast aan die lagere aanvoer. Wel zo rustig. En je wil zelf ook op vakantie, altijd druk is geen leven.

In die maanden planten we echter wel volop en daar kunnen we de schooljeugd goed bij gebruiken. Zo zijn onze eigen jongens altijd volop bezig geweest in de zomer. Op dit moment mijn jongste twee nog. Maar ook anderen die via advertenties of mond-tot-mondreclame bij ons een vakantiebaantje vonden. De eerste dagen moesten ze wennen aan het op de knieën werken, zat de snelheid er nog lang niet in, maar gaandeweg werd dat beter. Een telefoonabonnement is een heel goede drijfveer.

‘Hallo ome Kees, kan ik volgende week maandag en dinsdag werken?’ Dat is een kleindochter van mijn broer. Hij is zelf op vakantie, vandaar dat ze de vraag via een appje bij mij neerlegt. Ik antwoord dat het prima is en dat we nog wel afspreken hoe laat en wanneer. Een broer en een neef gingen haar al voor. Matricaria’s poten, nog even en het is in onze omgeving net zo ingeburgerd als vroeger het tomatenbakjes papieren.

Een van de scholieren die al jarenlang bij ons werkte zegde dit jaar af. Maar zijn zusje wil juist beginnen. En zo zien we ze doorstromen. Als school wordt verwisseld voor een echte baan is het tijd om afscheid te nemen. Ik kan niet wachten tot mijn kleindochters komen.