‘Den Uyl is in den olie, in den olie is Den Uyl’ schalt door de kas en ik zing het refrein moeiteloos mee. Het is de week van de jaren 70 op Radio 5. Met zojuist een item over de oliecrisis in die tijd. Er wordt een vergelijking gemaakt met de huidige energieprijzen. ‘Vergis je niet,’ zegt een deskundoloog, ‘de hoge prijs aan de pomp van nu bestaat vooral uit belastingen.’

Het is even schrikken voor wie niet regelmatig de gasprijzen heeft gevolgd. Eerlijk gezegd ben ik er daar ook een van. Wij nemen voornamelijk warmte af en die prijs is dan wel gekoppeld aan de gasprijs, maar ik had toch even niet in de peiling dat die aan een opmars bezig was. Wat zeg ik? De grafiek vertoont exponentiële groei en sinds corona hoef je niemand meer uit te leggen wat dat betekent. En waar is het eind?

Als ik het goed begrijp is de hoge prijs vooral politiek te duiden. Veel vraag in China, daardoor weinig opslag in Europa en de nieuwe pijpleiding Nord Stream 2 die misschien niet op tijd klaar is. En dan ook nog Gronings gas dat in de bodem moet blijven om aardbevingen te voorkomen. Elke bloemenkweker weet hoe het dan werkt: de prijs gaat omhoog.

Ik zag dat voor chrysantenkwekers al is berekend hoeveel cent per tak de kostprijs stijgt komend jaar. Ik kan me voorstellen dat je daar niet direct vrolijker van wordt, al herinner ik me een oude tuinderswijsheid dat jaren met hoge energieprijzen niet per se de slechtste jaren waren. Dus ook hier zou de raad om je maar voor één dag tegelijk zorgen te maken een wijs advies kunnen zijn.

Je voelt wel meteen weer de keuzestress toenemen. Vastklikken op die hoge prijs voor volgend jaar? Of afwachten? Misschien valt het mee met de winter. Noorwegen heeft toegezegd meer gas te exporteren. Wellicht is de Nord Stream 2 op tijd klaar. Doet de ketel het eigenlijk wel op Russisch gas? Wat zegt onze adviseur eigenlijk?

Van het gas af, dat zou mooi zijn. Maar die tijd is nog ver weg. De komende jaren zit Poetin er weer warmpjes bij. Mede mogelijk gemaakt door ons.