Zaterdag 3 maart 2007

We schrijven het jaar 1991. Het is 12 oktober. Met het vliegtuig zijn Ineke en ik van Amsterdam naar Heraklion op Kreta gevlogen en na een busreis van twee uur bereiken we onze bestemming: Het Sirens Beach Hotel in Malia. Twee weken genieten van het witte brood in de warme Griekse zon.
's Avonds gebruiken we het diner in het hotel. Mijn oog valt op de bedrijfsleider. Een stoere donkere Griek met een snor a lá Guus Hiddink. Zo'n echte borstelvariant. En ik denk: Dat wil ik ook! Twee weken later wordt vriend en vijand in Holland verrast met een bruine streep op mijn bovenlip, het tijdperk snorremans is begonnen...

Wie kent niet het gezegde 'een man met een snor is een lor, maar een man met een baard is goud waard'? Zoals zo vaak met spreekwoorden wordt hier natuurlijk de zaak lichtelijk overdreven. Het hangt af van de persoon die de begroeiing heeft gekweekt, maar ook van de degene die beoordeelt. Want ik ken genoeg vrouwen die een baard maar smerig vinden, terwijl een nette snor hen in vervoering brengt. Bovendien, hoe zou anders de uitdrukking 'dat zit wel snor' hebben kunnen ontstaan?

Ruim vijftien jaar was ik dus in het bezit van zo'n harige bovenlip maar, u hebt het al bij Sam kunnen lezen, het mes is er in gezet. En waarom? Ach, je moet wát doen om op te vallen... In mijn omgeving had ik de afgelopen jaren al een aantal mannen gezien die deze keuze maakten. Vooral het argument 'er jonger uitzien' deed daarbij opgeld. Welnu, laat ik u uit de droom helpen, dat speelt bij mij niet mee. Eerlijk gezegd vond ik in de meeste gevallen die blote bovenlip maar raar staan. Er miste iets. Gek hé? En toen ik vorig jaar een goede bekende onverwachts zonder snor én baard zag, wist ik helemaal niet meer wat ik meemaakte. Iemand die je niet anders kent dan verstopt achter een bos haar opeens in vol ornaat aanschouwen, wát een openbaring! Alsof je dwars door hem heen keek!

Eigenlijk had ik een week of twee geleden al bedacht dat ik er ook maar eens een eind aan moest maken. Aan die snor dan. Al was het alleen maar om de reacties van Ineke en de kinderen te peilen. Tijdens het scheren flink de bovenlip ingezeept, maar nee, ik was er nog niet klaar voor. Gistermiddag wel. Rigoreus haalde ik de drie messcherpe bladen van Gilette onder mijn neus door. Nou, dat viel nog niet mee! Die haartjes gaven zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Wát een stugge boel! Maar ja, de aanhouder won ook in dit geval, dus ze gingen uiteindelijk toch voor de bijl. En ik zal u vertellen, ik heb zeker vijf minuten in de spiegel staan lachen omdat ik me de reacties van mijn huisgenoten ging staan voorstellen. En toen had ik nog eens eenzelfde aantal nodig om mijn gezicht weer in bedwang te krijgen.

En toen, de vuurproef. Naar de keuken. Ineke staat te koken. Ik lach. Zij ook. Ze zegt niets. Ik loop op haar toe. Nog steeds niets. Op mijn gezicht een brede smile. 'Waarom lach je zo?' vraagt ze. 'Zie je niks?' 'Ó, je snor is er af!!!'
Even later, ik zit in de kamer op de bank. Job komt naar beneden. Kijkt me aan. Gaat voor de pc zitten (erachter is niet zoveel ruimte bij ons). Laat me wat foto's zien van karpers die hij heeft gevangen. Ik praat met hem en ga vervolgens het eten alvast op de borden scheppen. Rik, Bart en Sam komen binnen, lopen in een keer door naar de kamer. Bart kijkt nog eens goed en zegt dan: 'Hé jongens, papa's snor is weg!' Job hoort het en komt met een ongelovig gezicht de keuken in. 'Echt? Ik had het helemaal niet gezien!'

U begrijpt, mijn doel is bereikt. Ineke vindt het heel goed staan, Job ziet niks vreemds, Marjan vindt het maar niets, Klaas heeft het idee dat zijn vader jaren jonger is geworden, Rik sluit zich bij Marjan aan, Bart lacht alleen maar en Sam ziet in mij een prima ballerina. En ikzelf? Het is vooral koud op mijn bovenlip. En als ik in de spiegel kijk dan heb ik het idee dat ik mijn kunstgebit uit heb, terwijl in al mijn tanden nog heb...

Wanneer gaan we weer naar Kreta?