Er liggen plannen voor een industrieterrein 3.0. Tal van bedrijven zullen er een plaats krijgen. Het wordt een uniek project. Alle bedrijven hebben namelijk open deuren. Er is geen slot te vinden. Dat kan, omdat de politie elke nacht een rondje maakt over het terrein. Aanwezig geboefte krijgt een lik-op-stuk behandeling van de scout bij nacht. En dat is voldoende om de boel veilig te houden. De belangstelling voor de plannen valt alleen nog wel een beetje tegen.

U begrijpt, dit is flauwekul. Er zijn geen plannen in die richting en van de politie verwachten bedrijven al helemaal geen heil als het om beveiliging gaat. Agenten zijn namelijk veel te druk met het uitschrijven van boetes voor 16-jarige brommerrijders. Tenminste, dat hoorde ik een vader van één van hen zeggen kortgeleden. Dus vergeet de eerste alinea maar. Of…?

Nee, toch maar niet. Want wat ik daar schreef heeft een parallel met de land- en tuinbouw. De nadruk die er tegenwoordig ligt op het scouten en pleksgewijs behandelen van gewassen komt aardig in de buurt van de beschreven fantasie. Bij gerberakwekers gaan ze tegenwoordig zelfs op zoek naar het beste jongetje van de klas. Als je goed je best doet krijg je een sticker en mag je vlakbij de juffrouw zitten. Stoute gerberakwekertjes hoeven nog niet direct bang te zijn, maar de hoek lonkt dreigend.

En dat terwijl je overal om je heen de waarschuwingen hoort. Aardappeltelers die vrezen voor hun toekomst. Kasgroentetelers die onder de luis lopen en geen kant op kunnen als ze het netjes willen blijven doen. Bloemenkwekers die met geen mogelijkheid kunnen voldoen aan de eis van het aantal malen dat ze een middel volvelds mogen gebruiken. En dat is alleen nog maar in Nederland.

Hoe lang blijven we nog volhouden dat het wel lukt met de beperkte chemische middelen die er nog zijn? Hoeveel keer blijven toeleveranciers nog herhalen dat hun groene middel heus werkt tegen insect X en dat middel Y echt voor weerbare planten zorgt? Hoe lang houden we elkaar nog voor de gek?