Ik hoor het al als hij door de telefoon begint te praten. Dit is geen gemakkelijke boodschap. ‘We willen die teelt op water er volgende week uit halen en dan zo snel mogelijk nieuwe planten erin. Die ongelijkheid van het begin wordt steeds erger en als je dit in bloei laat komen heb je er alleen maar spijt van straks.’ Ik geef hem groot gelijk. Korte hevige pijn is beter dan een lange lijdensweg.

We hebben een prachtig voorjaar achter de rug. Uitbundige zonneschijn en een lekkere temperatuur. Wat wil een mens nog meer? Nou, regen, zou een boer zeggen, maar die hebben altijd wat te klagen zegt de volksmond. Al zijn silo’s en bassins bij tuinders ook aardig leeg geraakt in die tijd, dus ik voeg me in het koor. Opvangen en vasthouden van regenwater wordt de komende jaren steeds belangrijker, let maar op.

In de kas heeft de overdaad aan licht af en toe ook zijn schaduwkant. Daar kwamen wij deze maanden wel weer achter. Zowel in de proef met kamille op water als in de volle grond hadden de planten moeite om een goede balans te vinden tussen verdamping en opname. Bij de waterteelt ging het al snel in het begin mis. Zonlicht van boven en weerkaatsing van de witte trays aan de onderkant, het werd ze allemaal een beetje teveel. Een inderhaast opgehangen extra schermpje leek wat soelaas te bieden, maar het kwaad bleek geschied. Ongelijkheid troef.

En ook in de gewone teelt ging het niet vanzelf. Zeker de planten die wat minder netjes waren gepoot hadden moeite om aan de groei te komen. Of had het misschien te maken met de bemestingsproblemen bij de opkweek? Waren ze daardoor al wat zwakker toen ze bij ons in de kas kwamen? Zijn we zelf te zuinig geweest met het bijmesten van monoammoniumfosfaat? Vragen genoeg. Nu de antwoorden nog.

Eén ding hebben we alvast weer geleerd: Niet stomen betekent ook dat je in het begin van de teelt goed moet schermen en tijdig krijten. Vliegen op gestoomde grond de wortels naar beneden, nu is dat toch anders. Leergeld, niet alleen iets voor beginners.