Zijn
hoofd
gekroond,
om
ons
gehoond.
Met spijkers doorboord, dus leek het afgelopen.
En toch, de armen open, voor ieder die maar hoort.
Zijn
rug
gewond.
Zijn
klacht
verstomd.
Maar
toen
Hij
werd
doorstoken,
hing
Hij
daar,
ongebroken.

                                                             Wij knielen
                                                                     voor Hem neer.
                                                                          Met vragen, pijn en
                                                                              zorgen. Met ogen
                                                                             vol verdriet
                                                                                Gericht op straks:
                                                                           De Morgen