Meestal schrijf ik heel grappige en onnozele stukjes. Maar vandaag ben ik heel serieus. Ik ben heel verdrietig. U heeft het vast al gehoord en/of gelezen. Nilo mijn lieve kleine neefje van nog geen half jaar oud, is naar onze Vader in de hemel gevaren. Terwijl hij het vorige weekend nog bij ons logeerde en ons vermaakte met zijn kleine lachebekje. Donderdagochtend, op Hemelvaartsdag, vroeg in de morgen ging de telefoon. Oom Billy (Henk) belde huilend op met het bericht dat Nilo gestorven was. Oom Henk vroeg of papa en mama direkt wilde komen en of zij het ook bij opa en oma wilden gaan vertellen. We konden het gewoon niet geloven, het drong niet tot ons door. Het kon gewoon niet waar zijn. Grote mensen die huilen dat hoort toch helemaal niet? Daar word ik onzeker van. Waar is nu die stoere papa en die mama die altijd wel een oplossing weet te bedenken?

Natuurlijk wilden papa en mama zo snel mogelijk naar oom Henk en tante Nicole en we zouden vandaag nog wel naar Blijdorp gaan! Bart zei al tegen mij, hoe kan dat nu we zijn helemaal niet blij! Dan gaan we toch niet naar Blij-dorp. Toen zijn wij dus naar oom Piet en tante Lenie gegaan, dat was makkelijk want die wonen naast ons. Aan het einde van de middag kwamen papa en mama weer thuis met een prachtige foto van m'n kleine Nilo en toen moest ik ineens ook heel erg huilen. Ik vroeg aan mama hoe kan zo'n babietje nu zomaar dood gaan? Mama zei dat zij dat ook niet kan begrijpen. Een engel heeft Nilo naar zijn Vader in de hemel gedragen. Waarop ik zei; 'ik weet het niet hoor mama, of engelen nu wel echt bestaan'. Mama vertelde mij dat je engelen niet kunt zien, maar dat ze zeker wel bestaan. En dat er zelfs heel de dag een engel bij mij is, om mij te beschermen. Tjonge dat wist ik echt niet.

Vandaag wilde ik zelf ook graag een kijkje gaan nemen bij Nilo. Ik maakte een prachtige kleurplaat voor hem en schreef er zijn naam en mijn naam op. Het leek me wel gezellig een kijkje in Nieuwkoop te gaan nemen bij ons nichtje Lieve. We huppelden het huis binnen.... we renden naar het bedje wat in de kamer stond. En toen......toen werd ik helemaal stil. Want daar lag mijn lieve neefje, keurig onder zijn lakentje en dekentje. Het was net of hij sliep. Ik schrok ervan en staarde naar zijn kleine gebalde vuistjes naast z'n hoofdje, zo doodstil. Z'n knuffeldoekje wat hij altijd bij zich had lag lekker naast hem. Nu zag ik dat het echt waar was en besefte ik pas echt dat Nilo niet meer kon lachen, brabbelen, koekelen enzovoorts. Ongelooflijk..... met elkaar hebben we een hele tijd naar ons knulletje staan staren. het is voor mij niet te begrijpen. Ik vergat bijna helemaal mijn mooie kleurplaat aan tante Nicole en oom Henk te geven. Ze waren heel blij met mijn mooie kunstwerkje en helemaal in tranen. Ik kreeg van allebei een dikke kus.

Dinsdag wordt Nilo begraven op de begraafplaats achter hun huis. Daarvoor gaan we naar de kerk voor een samenkomst en ga ik samen met nog meer nichtjes en neefjes zingen voor Nilo. 'Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud. Woont de Vader in de hemel die van kleine Nilo houdt'. En dat weet ik zeker dat God de Vader van mijn kleine, guitige, neefje houdt. Hij zal heel goed voor Nilo zorgen. Totdat de Here Jezus weer terug komt op de wolken. Dan zal alles nieuw worden de hemel en de aarde. Dan gaat de zon nooit meer onder en zal God ons verlichten. Dan is er gelukkig leven en dat eindigt niet. Ik heb het van de week allemaal op school gehoord. De Heer ging van ons heen, maar laat ons niet alleen. Wilt u ook bidden voor de papa en mama van Nilo en zijn kleine zusje Lieve. Of de Heer Zich bekend wil maken aan hen, hen wil troosten en hen wil dragen met Zijn sterke Vaderarmen.

Dag lieve Nilo, tot ziens Sam.