Donderdag 7 juni

Ik zal me even voorstellen: Mees Koolmees. Samen met mijn vrouw Trees heb ik een paar weken geleden een glazen huis betrokken in Bleiswijk bij Kwekerij Het Kwetternest. 't Zag er zo gezellig uit daar, we waren meteen verkocht. Maar als we alles van tevoren hadden geweten... Tjongejonge, het was me het dagje wel!

Het leek allemaal zo mooi. Verliefd als we waren gingen we in dat glazen huis aan het bouwen. Strootjes, takjes, blaadjes, alles was voorhanden voor een prachtig liefdesnestje. Er stonden hele velden met groene stammetjes waar we mooi verscholen ons bedje konden spreiden. Last van die grote rode kater met de naam Lot hadden we niet, want dit was een eind bij zijn huis vandaan. Bovendien heeft die stakker z'n handen vol aan Ed en Alie Ekster die bij de overburen nestelen. Maar goed, Trees was al snel zwanger en legde in onze echtelijke sponde vier prachtige eitjes.

Intussen waren die groene stammen flink gegroeid, dus ons plekje was perfect verstopt onder het lommer. De laatste weken werden we ook niet meer verrast door plotselinge regenbuien. Nee, alles zat mee. Een week geleden werden er uit drie eitjes drie prachtige meesjes geboren. En druk dat we het er mee hadden! Die bekjes bleven maar open gaan, dus wij vlogen af en aan met wormpjes. Gelukkig stonden de ramen van ons glazen huis regelmatig open, want een deur kon ik zo eentweedrie niet ontdekken.

Onze koters deden hun naam eer aan. Ze groeiden als kool. Alleen, die velden met groene stammetjes begonnen een beetje te veranderen. Ze werden wit van boven. En in de verte zag ik dat er een grote machine werd neergezet die ging staan draaien, terwijl drie hele grote rare peenvogels zonder vleugels die groenwitte stammetjes er op gingen leggen. Ik zei nog tegen Trees: 'Nu heb je de poppen aan het dansen!' En ja hoor, voordat we Keesje, Geesje en Meesje (naar mij vernoemd ja) vliegles konden geven, hadden ze ons al bereikt. Dat was dus vandaag.

Gisteravond zag ik al aankomen dat het vanmorgen zou gebeuren en daarom had ik tegen mijn kleintjes gezegd dat ze heel vroeg in de ochtend, nog voor zonsopkomst, moesten vluchten. Het zijn namelijk hele vroege peenvogels die mensen. Maar hoe gaat dat met de jeugd van tegenwoordig: Ze waren niet uit hun nest te branden! Dus Trees en ik luid kwetterend boven die mensen vliegen toen ze al snijdend ons nest naderden. Man, wat was ik bang! Uiteindelijk hadden die lui in de gaten dat er een vogelnestje op de grond lag. En nieuwsgierig dat ze waren! Ze lieten zelfs een digitale fotocamera brengen om ons te vereeuwigen...

Toen de foto's goed gelukt waren heb ik tegen Keesje, Geesje en Meesje gezegd dat ze er nu als de bliksem vandoor moesten gaan! Dat ging maar net goed.

En nu? We hebben gezien dat de kleintjes al aardig kunnen vliegen, dus waarschijnlijk vertrekken we binnenkort met z'n allen naar veiliger oorden. Alle groene stammen zijn weg, het is een kale boel geworden in ons glazen huis. Over een tijdje komen we nog wel eens kijken...