Woensdag 27 juni 2007

'Maar wat moet ik nu? Naar het strand wil ik niet, een film kijken kan niet en bowlen voor 23,50 euro per uur per baan vinden jullie niet goed!' We doen er het zwijgen toe. Als alle mogelijkheden zijn uitgeput, wat valt er dan nog te zeggen? Terwijl ik naar de douche toe loop hoor ik hoe hij de deur achter zich dichtslaat. Door het huis klinkt nog de echo van een teleurgesteld 'Nou, lekker hoor, het maakt jullie toch allemaal niks uit!' Feestjes. Leuk joh!

Ineke is bij ons van de feestjes. Legerfeestjes, bak(vissen)feestjes, piratenfeestjes, indianenfeestjes, moonlightswimmingfeestjes, name it and she make it. Een schier onuitputtelijke bron van inspiratie lijkt ze met zich mee te dragen. Foto's en verhalen op deze site van resultaten uit het verleden leveren het bewijs van een activiteitenbegeleidstersopleiding (3 x woordwaarde, dank u) die zijn vruchten heeft afgeworpen. En ik zeg er gelijk bij, die opleiding heeft slechts meegeholpen de schat aan talent in haar te ontginnen. Ze hééft het gewoon...

Alleen, er is een probleem. Ze heeft nog niet de echte inspiratie om spetterende budgetarme feestjes voor het ouder wordende kind in de steigers te zetten. Om nu een puber in een legeruniform te hijsen en gecamoufleerd in een bos te droppen... Nee, daar moeten andere dingen voor worden bedacht. In het geval van Marjan wist ze dit jaar opnieuw de boel mooi om de tuin te leiden. Die groep meiden naar het strand, uiteraard moesten wij ze daar brengen, dan hard weg rennen en lekker met z'n tweeën in een strandtent gaan eten. Prima idee. Maar Job is een ander verhaal. Die gaat echt geen avond aan de rand van Nederland op het onvolprezen strand lopen struinen.

Maar wat dan? Ja, bowlen lijkt hem wel wat. Maar die prijs hierboven is echt niet uit m'n duim gezogen. En als je daar met acht vrienden en vriendinnen naar toe gaat dan heb je dus twee banen nodig. En een uurtje is dan wel een beetje kort. En die knop om de bediening te waarschuwen dat je iets wil bestellen zit daar ook niet voor jandoedel. Dus voordat de avond om is ben je zo dik tweehonderd ouderwetse pietermannen lichter. (Ja, ik mag graag nog omrekenen als het me erg veel geld gaat kosten) Kegelen in Moerkapelle was ook een optie. De helft goedkoper. Maar zeg nu zelf: Je gaat toch een groep jongens en meiden van rond de vijftien niet laten kegelen?

Nu heeft hij één groot voordeel: Hij kan niet lang boos blijven. Dus als hij later op de avond, na een partijtje schuurtennis met zijn neef, binnenkomt lijkt alle kou weer uit de lucht. Ik besluit het ijzer te smeden nu het heet is en zeg tegen hem dat hij kan kiezen. Óf met een klein groepje van vijf personen gaan bowlen, óf gewoon op zaterdagavond thuis z'n verjaardag vieren met als voordeel dat er veel getuige van kunnen zijn. Hij heeft klaarblijkelijk zijn besluit al genomen onder het sporten, want hij hoeft niet na te denken. Het wordt thuis gevierd. Geen film huren, daar wordt toch niet naar gekeken.

En Ineke? Die vindt het allang best. Zij is namelijk die avond uit eten met oud-collega's. Allemaal activiteitenbegeleid(st)ers. Maar van mij krijgt ze huiswerk mee. Het moet een stevig dineroverleg worden. Feestjes voor pubers lijkt me een prima werktitel.