Vrijdag 13 juli 2007

Schoonvader Klaas op de stoep. Heeft gehoord dat dochterlief er tegen op ziet om de tuin onderhanden te nemen. Had zelf nog wat stoute schoenen staan, die aangetrokken en voorzien van snoei- en takkeschaar (vergeef me het woord), schrepel en werkhandschoenen staat hij klaar om de boel eens goed aan te pakken. Onkruid staat er niet veel, ik heb zelf ook tijd, dus getweeën besluiten we de bomen en struiken eens flink uit te dunnen. Het is snoeitijd. Wie weet welke vruchten dit gaat opleveren.

Alvorens een begin te maken met de ceder die aan de voorkant van het huis het uitzicht ernstig belemmert, besluit ik even een kijkje te nemen op de site van Tijd voor Twee. De trouwe lezer weet dan al waar het over gaat: De Tweespraak. En ja hoor, het is even over elven, de tweepraak staat er op. Als ik bij mijn baas voor vandaag terug kom vertel ik hem dat hij onder het werk maar moet nadenken over een mooie afmaker voor de volgende zin: Twee valse eurobiljetten staan op het punt om gescand te worden, zegt de een tegen de ander...

Inmiddels zijn de eerste takken geknipt en als sjouwer van de dag ga ik me bezig houden met het vervoer van het snoeiafval naar de aanhangwagen. En geloof me, als mijn schoonvader aan het snoeien gaat dan is het wél waar! Ik dacht altijd dat Ineke rigoreus was, maar ze is nog maar een kleine meid vergeleken bij haar vader. Tjongejonge, wat zonde van al dat moois dat het afgelopen jaar in onze tuin kon groeien. Het was zo mooi vol en hoog. En nu? Hele stukken zijn er leeg. Gekortwiekte struiken staan vleugellam te trillen. Anderen zijn teruggeknipt tot op de stam. Een hazelaar die met meterslange rechte takken in een hoek naar de hemel stond te wijzen is nu weer een kronkelhazelaartje geworden. Met een paar kronkelige takjes. Grote leegtes vullen de tuin. Dat moet, zegt de landman. Dan kunnen die andere struiken die nu staan te zieltogen uitdijen en breder en groter groeien. Want die zijn toch veel mooier? Tja, daar zit wat in...

Terwijl ik om kwart voor twee de laatste van de driehonderdtwintig kilo snoeihout op de aanhanger gooi gaat de telefoon. 'Hallo Kees, met Tijd voor Twee, je hebt vandaag het bordje gewonnen!' Nee maar... Wat een verrassing. Tien minuten later in de uitzending oppert Frits Spits dat ik nu toch wel een heel servies zal hebben zeker? Ik beaam dat het de achtste is. En dat ik de kinderen heb beloofd om er nu met z'n allen gebak van te gaan eten. Het lijkt Frits een goed plan om daar een foto van te maken en die op te sturen naar de Roemroom, de plaats op de site van Tijd voor Twee waar bordjeswinnaars laten zien hoe ze thuis hangen of staan. Dan nog de tweespraak afmaken. Twee valse eurobiljetten staan op het punt om gescand te worden, zegt de een tegen de ander 'Denk erom, liegen alsof het gedrukt staat!'

'Ja', zeg ik even later tegen mijn schoonvader die alles heeft gevolgd op de radio, 'U hebt inderdaad gelijk. Je moet eerst snoeien en dan komen de vruchten vanzelf. Bordjesvol.'