Afgelopen zaterdag bezocht ik samen met wat broers, neef Robert en mijn moeder het pretpark Drievliet. En zeg nou zelf, wie wil dat nou niet? We hadden op school wat kortingsbonnen gekregen en als je met lijf en leden onder de één meter bleef, dan mocht je zelfs gratis naar binnen. Die domme mama dacht bij zichzelf dat ik de één meter zeker nog niet zou halen en dat ze dus met mij een lekker voordeeltje had. Maar helaas, bij de ingang hing een prachtige meetlat waarop mijn stoere aerodynamische body toch zeker wel één meter en vijftien centimeter telde. Ja, ja kleintjes worden groot! Dat was dus voor haar wel een vieze tegenvaller. Even dacht ik dat ik in de auto moest blijven zitten, maar gelukkig viel het mee en mocht ik toch naar binnen.

Voor wie het nog niet weet: Drievliet is een klein, gezellig familiepark in Rijswijk bij Den Haag. Hier kun je zeker de nodige pret beleven. In de Jungle River kun je een flinke plens water verwachten. Of je kunt gaan spoken jagen in het Spookslot. In de Kopermijn kun je een dolle rit beleven. Ook Twistrix staat garant voor de nodige fun. De waaghalzen vinden hun plezier zeker in Lunatic, een spectaculaire draaimolen. Er valt voor jong en oud veel te beleven in Drievliet.

Toen we bij de eerste beste attractie de Moonracer kwamen, de vliegtuigen, begon de ellende al! Kinderen onder de één meter twintig mochten niet zonder begeleiding in de attractie. Dus zat er niets anders op, dan aan m'n moeders broekspijp te trekken en haar over te halen met mij een tochtje te maken. Gelukkig was zij (nog) in goede stemming en gesteldheid en stapte zij moedig achter mij in de Jumbo. Afijn, om het even in het kort te vertellen, na een paar rondjes te hebben gevlogen was zij al zo ziek als een dronken kat. Haar maag keerde in de rondte en haar ontbijt kwam er bijna uit. Van het panorama heeft zij amper genoten want ze hield haar ogen stijf dicht.... Tjonge, wat heb ik nu aan zo'n moeder als begeleidster in een pretpark.

U begrijpt wel dat zij vervolgens bijna nergens meer in wilde! Er was voor het volle pond betaald en ik mocht uiteindelijk bijna nergens in zonder begeleiding. Af en toe accepteerde een medewerker het dat Klaas, mijn grote broer, mij begeleidde, maar geregeld werd mij de toegang gewoon resoluut geweigerd! U begrijpt wel dat mijn pretparkstemming er niet beter op werd en ik dacht geregeld 'was mijn stoere papa er nu maar bij'. We gingen dan wel op spokenjacht in het spookslot en dat vond ik nu eigenlijk wel weer net te veel van het goede. En oh ja, de Splash dat beviel me ook niet zo best, want daar hield ik een geheel doorweekte broek aan over.

We pikten ook nog een optreden mee van master Christian Farla, bijgestaan door zijn mooie assistentes, een magic & Illusions show in de theatertent. Hij staat op de lijst van wereldtoppers als het gaat om magic en illusieshows. Die man tovert werkelijk waar alles en iedereen weg! Ik slaakte dan ook een zucht van verlichting toen ik me aan het einde van de show realiseerde dat we nog helemaal compleet waren! Alhoewel ik best één van die vervelende plaagbroertjes zou kunnen missen, hoor! Alles bij elkaar was het toch een geweldig vet dagje uit en ook de zon was rijkelijk aanwezig. Dus zeg ik maar zo, Drievliet wie wil dat nou niet?!

Nou, op naar de huttenbouw en de groetjes weer van Sam.