Zondag 2 september 2007

Zo, mijn verjaardag zit er weer op. Vandaag is Wilma Rietkerk aan de beurt. Wie dat is? Een klasgenoot van vroeger en daarbij ook nog een achternichtje van me. Een jaar of zes geleden sprak ik haar voor het laatst op een reünie en het klopte, ze was nog steeds een dag na mij jarig. Gek hé, dat dat blijft hangen? Ik weet er nog wel een paar, maar dit is toch wel de eerste die me te binnen schiet.

Jarig zijn, het blijft een apart fenomeen. Vanaf gisteren moet ik me weer tweemaal bedenken als mij om mijn leeftijd wordt gevraagd. Eénenveertig jaren oud. De helft van de leeftijd van mijn vader op dit moment. Toen ik gisterochtend wakker werd vroeg ik me af of ik daarmee ook op de helft van mijn leven zou zitten. Onzinnige vraag natuurlijk, dat blijft in de schoot van de toekomst verborgen. Maar goed, het hield me toch wel even bezig. Heb ik de beste tijd al gehad of moet die nog komen? Ik ben bang dat het eerste dichter bij de waarheid is dan het tweede, zeker als ik mijn lichamelijke gesteldheid in aanmerking neem. Pijntjes van werken of sporten dienen zich eerder aan en blijven ook wat langer hangen, dus veel hoop voor de toekomst geeft dat niet... Al werd dat wel door iemand gisteren in perspectief gezet met de opmerking dat voor iemand die gelooft in God de beste tijd nog moet komen. En dat gaf deze burger weer moed!

Bij een verjaardag schijnen van oudsher ook cadeautjes te horen, maar dat valt ieder jaar om de drommel niet mee. Weken van te voren begint het gevraag al: Schat, papa, wat wil je voor je verjaardag hebben? Een ramp is het. Want weet je, ik heb eigenlijk niet zoveel met cadeautjes. Als ik dokter Chapman moet geloven is dat gewoon niet een van mijn liefdestalen. Er zijn van die mensen die weten altijd wat te vragen. De bofferds. En ik? Tja, doe maar een cd of een dvd... En die krijg ik dan ook. En een buitentemperatuurmeter waar Ineke heel blij mee is. En luchtjes waar ik er al plenty van in de kast heb staan. En waardebonnen. Voor zaalvoetbalschoenen (zelfgemaakt door Rik, die bon dan), voor nog meer after shave en bodylotion en cd's en dvd's. Met mijn oudste zus gaat dat goed de laatste jaren. We geven over en weer boeken cadeau. Dat werkt prima. We lezen wat af zo. En het geeft een beetje inzicht in de leescultuur van je familie.

De prijs voor het origineelste cadeau ging dit jaar zonder twijfel naar mijn schoonzus. Die liep vorige week druk foto's te maken van alle klusactiviteiten in haar nieuwe woning. Zo overviel ze mij ook een paar keer door op onverwachtse momenten de verfwerkzaamheden op de gevoelige plaat vast te leggen. En ja hoor, gisteravond was het zover. Het pakje voelde zacht aan. Er bleek een wit t-shirt in te zitten met daarop een foto van een op zijn knieën druk aan het schilderen zijnde Kees met daarom de wervende tekst: Klusjesman nodig? Bel Kees Klus, telnr. 010 5220342.
Maarre, voor alle duidelijkheid, voorlopig heb ik werk genoeg...