Afgelopen zaterdag vond de traditionele fietstocht en BBQ van de bewonersvereniging van de Albert van 't Hartweg plaats. En dat was voor mij opnieuw een groot feest, het viel toevallig ook nog op de Nationale Burendag. Om één uur precies vertrokken we in een lange stoet van auto's richting Reeuwijk, voor een prachtige fietstocht, die van start ging bij de Reeuwijkse Hout. Het zonnetje deed z'n best en liet ons genieten van zijn warme stralen en maakte de tocht nog feestelijker. Ik mocht bij papa achterop, omdat mijn beentjes nog te kort zijn om een tocht te fietsen van 27 kilometers lang en ik hoefde alleen maar m'n rol snoep stevig vast te houden. Ja, die krijgen we altijd bij het startpunt. Dus zat ik veilig achterop bij vader op de fiets en zeg nou zelf wie wil dat nou niet?

Maar Bart die ferme knaap, die heeft spierballen in z'n kuiten. Die trapte met zijn stevige stampertjes de hele rit mee. Z'n band moest weliswaar vijf minuten voor vertrek nog geplakt worden, nadat hij toch zeker wel zo'n drie maanden plat had gestaan maar toch! Het viel me dan ook mee dat hij het fietsen niet verleerd was. Waar zo'n fietstocht al niet goed voor is. Toevallig kwamen we ook nog een ijscokar tegen, de meneer had de hele zomer nog niet zo'n grote omzet gedraaid en floot er een vrolijk wijsje op los. Natuurlijk hadden we ook nog twee keer een stop, om mijn beentjes te strekken en onze dorst te lessen.

Rond een uur of vijf waren we terug bij start, zonder lekke of klapbanden. Ja, ja want vorig jaar zat ik niet zo veilig bij papa achterop, toen knalde zijn achterband. Maar dit jaar liep het dus met een sisser af! Geen centje pijn. Met zo'n vijftigtal buren stapten we weer in de automobiel en reden we terug richting Albert van 't Hartweg, waar ons een heerlijke BBQ party stond te wachten in de schuur van de Gebr. van Egmond.

Natuurlijk was er ook weer tijd voor onze traditionele ‘eiergooi/vang wedstrijd’. Dat wil zeggen de jeugd van 12 t/m 16 jaar streden voor de eier-bokaal en de jeugd van 4 t/m 11 jaar gooiden en vingen voor een zeker net zo’n interessante prijs. Dus werd er zeer geconcentreerd gegooid en gevangen! Helaas vloog er ook wel eens een eitje uit de bocht en belandde vervolgens niet op de bestemde plaats...... dus liep er een broertje van mij rond met een lege eierschaal op z'n hoofd en leek hij verdacht veel op Calimero. U begrijpt wel, mama kon na al het organiseren van deze activiteiten, ze zit in de feestcommissie, ook nog even lekker wat wasjes draaien.

Maar het mocht de pret niet drukken, want net als vorig jaar staat die grote mooie wisselbeker weer opnieuw bij mijn grote broer Job op de kast te pronken. Samen met neef Cor is hij 'het eitje van de weg' 2007. Cor gooide het ei maar liefst 26 meter ver, maar nog knapper was Job die hem keurig heel, zonder ook maar enige barst opving. Mama is heel blij, want zij mag die eierbokaal weer een jaar lang afstoffen. En ik, ik ben trots op mijn grote broer 'het eitje van de weg', ja, ja een heel jaar lang!