Donderdag 18 oktober 2007

Terwijl Sam al huppelend het zwembad in gaat voor zijn vijfde of zesde les, duik ik het restaurant in. Het meisje achter de bar is druk in gesprek met een mevrouw met blocnote en pen. Onderwijl neemt ze mijn bestelling op, een icetea graag, en vult het glas alvast met ijsblokjes en een schijfje citroen. Het gaat over haar werk. De dame met blocnote is zeker een P&O-adviseur, denk ik nog. Ik hoor haar zeggen: 'Weet je wat je óók zou kunnen doen?' Bijna automatisch laat ik uit m'n mond vallen: 'Naar de Kamer van Koophandel toe gaan.' Stomverbaasd kijkt het meisje beurtelings mij en de P&O'er aan. 'Echt?' vraagt ze. 'Welnee joh', zeg ik, 'Ik weet niet eens waar jullie het over hebben...'

Kijk, dat is nou de kracht van reclame. Dat je, soms zonder er bij stil te staan, een zin uit een reclame overneemt en daarmee zorgt voor nóg meer naamsbekendheid. Dát is snel ...... Wedden dat je nu in je hoofd de daarop volgende drie woordjes er aan hebt toegevoegd? En ik heb nog zó gezegd .... Ook zo een. Leuker kunnen we het niet maken ...... Zelfs de Belastingdienst weet hoe belangrijk het is om een goede oneliner te gebruiken. En als ik schrijf Ik vind het gewoon lekker dan kríjgt u toch ineens trek in een boterham met pindakaas...

Reclame kan leuk zijn. Zoals die man die voor zijn thuiskomende vrouw, drukdrukdruk, heerlijke soep heeft gemaakt. Met een potje Soeper van Heinz dat hij toevallig vond in een keukenkastje. Op haar vraag hoe hij die heerlijke culinaire verwennerij toch heeft gemaakt antwoord hij met een verbouwereerd gezicht 'Jàhhhh'. Elke keer dat ik deze reclame zag ging ik onderuit. Geweldig! Of de man die naar een autoprogramma op teevee zat te kijken en van zijn vrouw een koekje (van LU?) gepresenteerd krijgt op het moment dat de auto, die hij juist die week heeft gekocht, omslaat tijdens een slalom. 'Nou, da's lekker.' hoor je hem brommen... Schitterend!

Reclame kan ook oervervelend zijn. Zeker als je de hele dag de radio aan hebt staan. Dan komt Jan Mulder voor de zoveelste keer voorbij om te vragen hoe de Postbank denkt groene beleggingsfondsen te slijten aan die op winst beluste beleggers. Of de poeremetator van Overtoom die nu toch ook snel geleverd moet gaan worden. En de kroon spant op dit moment een spot van Peugeot, waarbij een halve gare naar al zijn vrienden zit te bellen hoe lekker het met hem gaat. Dankzij z'n bluetooth-telefoon. Gruwel.

Maar goed, altijd nog beter dan die callcenters die mensen telefonisch lastig vallen. Zoals vorige week. Ik neem op. 'Ja, goedemiddag meneer, met KPN. Spreek ik met de beslissingsbevoegde inzake het ICT-beleid bij uw onderneming?' 'Zo,' zeg ik, 'dat is een hele mond vol voor een simpel tuinbouwbedrijf. Waar gaat het over?' Of we KPN de backups van onze computerbestanden willen laten maken. Ik leg hem uit dat we zelf mans genoeg zijn. En ik voeg eraan toe: 'Zeg, weet u wat ú eens zou moeten doen?' Geintje.